Kalifiye Çalışan Kıtlığı

İnşaat şirketlerinin %94'ü kalifiye personel bulmanın önemli bir zorluk olduğunu bildiriyor⁽³⁵⁾. İnşaat sektöründeki kalifiye çalışan açığı birkaç temel faktörden kaynaklanmaktadır. İlk olarak, inşaat işi genellikle uzun saatler ve zorlu koşullarla fiziksel olarak zorlayıcı olarak algılandığından, sektör kötü bir imajdan muzdariptir ve bu da genç nesilleri bu alana girmekten caydırmaktadır. İkinci olarak, birçok ülkede, elektrikçiler, boru tesisatçıları, havalandırma teknisyenleri veya sistem entegratörleri gibi bina teknolojilerinde uzmanlaşmış rollerde açıkları gidermek için mesleki eğitim ve çıraklık programlarının eksikliği söz konusudur. Üçüncü olarak, aktarılabilir becerilere sahip işçiler genellikle daha iyi ücret veya çalışma koşulları sunan diğer sektörlere çekilmektedir; bu eğilim, birçok işçinin sektörden kalıcı olarak ayrılmasına neden olan COVID-19 salgını ile hız kazanmıştır.

Kentleşme arttıkça⁽³⁶⁾ ve yeni inşaat talebi yükseldikçe bu baskı da artacaktır. Aynı zamanda, net sıfır hedeflerine ulaşmak için retrofit oranlarının küresel olarak iki katından fazla - bazı bölgelerde daha da fazla - olması gerekiyor ve hibrit çalışma eğilimlerine yanıt olarak ticari gayrimenkullerin yeniden tasarlanması iş yükünü artıracak. Buna ek olarak, birçok işçi emekliliğe yaklaşıyor. McKinsey & Company, 2032 yılına kadar ABD'de bugünün inşaat işçilerinin %16'sının ve HVAC teknisyenlerinin %29'unun emekli olacağını tahmin etmektedir. Aynı zamanda, 1.194.000 inşaat işçisi ve yardımcısı ile 239.000 HVAC&R teknisyeninin sektörden ayrılmasıyla yüksek erime oranları devam edecektir. Sonuç olarak, 2032 yılına kadar sadece ABD'de 1.514.000 inşaat işi ve 380.000 HVAC işinin doldurulması gerekecektir⁽³⁷⁾. Avrupa İstihdam Hizmetleri'nin (EURES) işgücü açığına ilişkin 2023 raporu Avrupa'da da benzer bir eğilimi ortaya koymaktadır. On iki ülke inşaat işçisi açığı olduğunu bildirirken, altı ülke bu açığın çok ciddi boyutlarda olduğunu belirtmiştir. HVAC teknisyenleri için on bir ülke açıkla karşı karşıyadır ve bunların altısı ciddi olarak sınıflandırılmıştır⁽³⁸⁾.

İnşaat ve HVAC sektörleri, genişleyen kalifiye çalışan açığını kapatmak için imajlarını iyileştirmeli, eğitim ve öğretime yatırım yapmalı, yeni teknolojileri benimsemeli ve destekleyici politikalar uygulamak için hükümetlerle birlikte çalışmalıdır. Bu açığın kapatılması, işgücü taleplerinin karşılanması ve net sıfır hedeflerine ulaşılması açısından kritik önem taşımaktadır.

Genç nesilleri vasıflı mesleklere çekmek için sektörün imajının iyileştirilmesi gerekmektedir. Anketler, Z kuşağının %74'ünün dört yıllık üniversitelere kıyasla mesleki eğitim konusunda bir utanma algıladığını ve ebeveynlerin yalnızca %5'inin zanaatlarklık kariyerlerini teşvik ettiğini gösteriyor⁽³⁹⁾. Ayrıca, yeterince temsil edilmeyen gruplardan yararlanılmamaktadır; Avrupa'da kadınlar inşaat işçilerinin sadece %2'sini ve HVAC teknisyenlerinin %0'ını oluşturmaktadır⁽³⁹⁾. ABD'de kadın HVAC çalışanlarının oranı %2,6 ile biraz daha yüksektir⁽⁴⁰⁾.

Eğitim ve öğretimin yaygınlaştırılması da kritik önem taşımaktadır. Mesleki eğitim, sertifikalar, çıraklık eğitimi ve iş üstü eğitim, eğitimsiz çalışanlar ve kariyer değiştirenler için erişilebilir olmalıdır. Yılda 15.000 profesyoneli eğiten Hollanda'daki ROVC gibi programlar başarı için bir plan sunmaktadır. Avrupa'daki renovasyon çalışanlarının %35-45'inin izolasyon, havalandırma veya ısı pompaları gibi alanlarda eğitime ihtiyaç duyması nedeniyle mevcut işgücünün niteliklerinin yükseltilmesi de aynı derecede önemlidir ⁽⁴¹⁾. Mesleki eğitim müfredatının da geleneksel uzmanlığın yanı sıra yapay zeka, siber güvenlik ve yazılım mühendisliğini entegre edecek şekilde dönüştürülmesi gerekiyor.

Artan işgücü maliyetleri, verimliliği artırmak için teknolojik inovasyonu teşvik edecektir. Hatasız montaj için tasarlanan bileşenler eğitim ihtiyacını azaltırken, artırılmış gerçeklik işçilere sahada rehberlik edebilir veya onları uzaktaki uzmanlara bağlayabilir. Prefabrik ve modüler inşaat, yükseltici bölgeler ve cepheler gibi önceden monte edilmiş unsurların daha az işçilik gerektirmesi, zaman çizelgelerini kısaltması ve kalitenin arttırılmasıyla daha fazla çözüm sunmaktadır.

Son olarak, geleneksel olarak işgücü açığının giderilmesine yardımcı olan yabancı işçilerin işgücüne katılmasını sağlayan açık göçmenlik çerçeveleri de dahil olmak üzere destekleyici politikalar da gereklidir.